Ławeczka w zaułku

Madeleine

Z ruchliwej ulicy wchodzisz do zupełnie innego świata. Tu jest cicho i przyjemnie, a co najważniejsze romantycznie!

[link widoczny dla zalogowanych]

Madeleine

Siadła sobie na owej ławeczce.

Anthony

szedł sobie jak to on ma w zwyczaju rozglądając się. Nagle spostrzegł,a spotrzegawczy to on nie był,że rozwiązał mu się bucik,więc przysiadł na ławeczce w celu zawiązania powyższego.

Madeleine

-OoO, mój model się znalazł.-zaśmiała się. Z ironią troszkę. Ale troszkę tylko.

Anthony

odwrócił się do niej lekko przestraszony-nie przypominam sobie,ażebym był twój.

Madeleine

Uniosła brew.
-Przykro mi, że masz taką słabą pamięć.

Anthony

-oh,więc Ci przykro?to miłe-przejechał kciukiem po szczęce kiwając głową.

Madeleine

-Więc... Mogę cię jednak narysować?-intrygował ją. Poniekąd.

Anthony

-njee.-tak to właśnie powiedział.jakby tam było jot.i spojrzał jej w oczy,ah ah.

Madeleine

Zmrużyła oczy, jakby ją słońce raziło chociaż słońce dzisiaj zza chmur nawet nie raczyło wyjść.
-Dlaczego?

Anthony

-bo widzisz.-powiedział cały czas patrząc jej w gałki oczne.-ja bym z tego nie miał żadnej radochy.

Madeleine

Uniosła kąciki ust błądząc mu wzrokiem po tej jego twarzyczce.
-Kto wie, może byś miał?

Anthony

uniosł jedną brew. lewą.
-hm...więc co proponujesz?

Madeleine

Nie wiadomo czemu, ale zależało jej na tym rysunku. Cholernie.
-Ja cię naszkicuje, a ty... Wybierzesz sobie jakąś radochę.-uśmiechnęła się beztrosko wzruszając ramionami.

Anthony

-hm.-powiedział marszcząc czoło.-nie jestem pewny czy jesteś pewna,że chcesz to zrobić.